Wizualizacja projektu fresku pt. „Melancholia” na elewację budynku Muzeum Narodowego w Poznaniu
Projekt fresku pt. „Melancholia” na elewację budynku Muzeum Narodowego w Poznaniu
modello, akwarela, wym. 430 x 67
Główna siedziba Muzeum Narodowego w Poznaniu składa się z trzech obiektów architektonicznych całkowicie sobie obcych stylistycznie, które nie nawiązują ze sobą pozytywnych relacji przestrzennych. Są to pierwotny budynek z 1904 roku w stylu neorenesansowym, dobudowane do niego w latach 1976 – 2001 pseudomodernistyczne skrzydło oraz historyzujący Zamek Królewski ukończony w 2013 roku. Strategicznym celem projektu „Melancholia” jest wizualne scalenie trzech odrębnych obiektów architektonicznych. Projekt niweluje ich stylistyczne skrajności, wykorzystuje mankamenty pustej elewacji nowego skrzydła czyniąc z nich atuty fresku. Fresk ma przemienić otoczenie muzeum i wnieść narrację symboliczną w przestrzeń Starego Miasta.
Inspiracją i punktem wyjścia do stworzenia projektu fresku był obraz Jacka Malczewskiego „Melancholia”, który jest jednym z bardziej rozpoznawalnych dzieł z kolekcji tego muzeum. Projekt „Melancholia” ukazuje drogę od pustej ściany poprzez formy abstrakcyjne do figuracji i iluzji przestrzeni. Próbuje wyrazić i pogodzić dwie skrajne wartości w historii malarstwa, które przejawiają się jałowym sporem między figuracją a abstrakcją. Kompozycja ta potwierdza tezę, że taki podział jest całkowicie sztuczny, akademicki. Jeśli plama koloru położona na powierzchnię obrazu po chwili pracy staje się sugestią figury, a następnie sylwetki homoidalnej, by ostatecznie przypominać np. czytającego mężczyznę, to gdzież jest granica między abstrakcją a figuracją? Między tymi skrajnymi biegunami rozgrywa się na ścianie opowieść pełna dynamizmu.
Fresk nie musi być tylko powierzchniowym zjawiskiem na elewacji, ale anektuje przestrzeń przed sobą i w tej przestrzeni się spełnia. Odbiorca przemieszczający się w strefie jego oddziaływania za każdym razem wzrokiem będzie obejmował inny fragment malarstwa, będzie je animował. Pionowe formy we fresku są przedłużeniem wieży zamku widocznej powyżej. Kolorystyka pustych fragmentów fresku (pastelowy odcień ochry) złączy się z kolorystyką wieży zamku. Malarstwo ścienne będzie kontynuować program malarski obecny na elewacjach starej części muzeum, złączy nowe ze starym w jedną całość oraz scali strefy rozdzielone przez poszczególne obiekty. Fresk w przypadku jego realizacji nada wyrazistą identyfikację Muzeum Narodowego w Poznaniu, podkreśli jego rangę, ociepli całą aleję i ma szansę stać się nową ikoną Poznania.
Fragmenty fresku zrealizowane na płycie PUR, wymiary 100 x 100, technika Keim A
Melancholia II, detal
Melancholia I
Melancholia VI
Melancholia VIII
Melancholia VII